Friday, August 30, 2013

कलियुग(गाइजात्रे झटारो)

पल्ला घरे चमेलीले वाक-वाक गरिछ,
आफु सोझो मान्छे ग्यास्ट्रिकले होला भनि सोचे,
चुरो-फुरो अर्कै रैछ मोरीले पेट भरिछ!

यो टिभी,रेडियाँ बिज्ञापन बजेको सुनेकी रहेन्छ कि क्या हो,
गर्भ-निरोधक दबाई -कोन,आई-पिल्स अनि के के जाति,
शहरा मैयाहरुले गोजीमै हालेर हिड्छन रे हौ नाना भाती!!  


हे प्रभु !कस्तो समस्या रो  पल्ला घरे आइते दाईलाई,
बिहे नगर्दै छोरीले पेटा  नाति बोकेर ल्याई!

फालम इश्वरको बरदान पाप लाग्छ कि भन्ने डर,
नाफालम बच्चाको बाउको कोहो टुंगो छैन,
जति केर कार पारे नि जुवाई कोहो छोरीले भन्ने हैन!!

मत छक्क पर्छु के को हो यो कलियुग,
पैले-पैले लुकिछिपी प्रिम लाउथे,
यो या  लाउन बनपाखामा थाउथे!

अहिले छोराले साथी भन्दै फेरी फेरी केटि ल्याउछ,
हाम्लाई डिस्टर्ब नगर्नु है पढ्नु भन्छ,ढोका लाउछ!

मेरी २१- शताब्दिकी छोरी पनि के कम ,
मेरो बेस्ट फ्रेन भन्दै घरमै केटा बोलाउछे,
धेरै जान्ने भन्दा पढ्नमा मेरो साथी भन्छे
मेरो आखाँ झिमिक्क के पर्छन् उसकै काखमा टोलाऊछे

छोरो आज पार्टी साथीको घरमा भन्दै उतै बस्छ,
छोरी साथीको बर्थ-डे भन्दै जान्छे,
खै बर्थ-डे मा के के कुरा खान्छे !!

हे चेलीबेटीहरु अहिलेका केटाहरु खराब छन् है,
आकाशका तारा झार्छु सच्चा प्रिम भन्दै जोड्छन्,
तिमीहरुको सोझो दिमाग एकै छिनमा मोडछन्,
मोज गर्नु गर्छन्,जब समस्या तिमीलाई आइपर्छ चटक्क छोड्छन्


चेलीहरु जे-जे बेच्नु बेच
तर तिम्रो योवन कहिलै नबेच!!
जय-कलियुग!
©प्रविण भण्डारी
थापाठाना- पर्बत
हाल-कपन,काठमाण्डौ  
     

गजल

-प्रबिण भण्डारी
 
तिम्रो दिलको बगैचामा  फुल्ने मन मलाई
तिम्रै हात समाई संसार डुल्ने मन मलाई

तिम्रो मनको बन्दरगामा बास देऊ प्रिया
चोखो प्रीतको सागरमा घुल्ने मन मलाई

ध्यानै दिईन कति आए जिन्दगीको गोरेटोमा
तिमो मनको  मझेरीमा भुल्ने मन मलाई
 
खराब जमाना योवन चुसेर जान्छन् सबै
यो हुल्मा प्रेमको गित सुसेल्ने मन मलाई

खुट्टा तान्ने धेरैनै हुन्छन् हात दिएर हेर
मेरो कसम् तिम्रो माया बटुल्ने मन मलाई 



 


  

बुद्ध रिसाएपछि

प्रवीण भण्डारी
 
झरनाको छ्याङ्छ्याङ आवाज रोकियो
 
चट्याग्रिएको गगन स्तब्ध भयो
 
चल्न छाड्यो हावा
 
हल्लिन छाडे पात
पूर्णिमा पनि औँसीझैँ निष्पट्ट भयो
वनपाखा गुन्जाउने कोइलीको स्वर भासियो
 
जुर्मुराउन खोजे चिहानमा गाडिएका लासहरू
 
जब सुनाइयो बुद्धलाई उनकै घरमा रचिएको
एउटा युद्धको कथा

प्रेम रोग


धेरै पछी आफैलाई एउटा अनभूति भो,
भयानक रोग बाट ग्रसित छु
मन'को X-ray गर्न पुगे,
नतिजा मनका हाँगा भाचिएछन्,
मनोबैज्ञानिक डा.साप भन्नु हुन्छ,
प्रेम रस जस्तो ठुलो रोग बाट ग्रसित छौ तिमि,
उपचार सम्भब ,
त्यो उपाय प्रेम रस त्याग्नु नै हो,
अब कुरो तिम्रो,
सधै प्रेम रोगको सिकार बन्दै
जिन्दगी धरापमा पारी अन्धकार बनाउने कि,
जिन्दगी उज्ज्वल बनाउने,
सबै जिम्मा तिम्रो अब!!!
©
प्रविण भण्डारी