Tuesday, August 21, 2012

मेरो देश र देश द्रोही



चितामा अन्तिम दाग बत्ति
दिन राखेको लास जस्तै
आज मेरो देश,देश हाक्नेहरुले जिउँदो
लास बनाइ रहेका छन्,
छट्पटाईरहेछ मेरो देश
आगोको ज्वालामा दन्किरहेछ
मेरो देश!
तड्पाउदैछन् मेरो देशलाई,
जलिरहेछ मेरो देश!  

 साथ दिने कोहि छ कि ???

कुर्सी र देशलाई स्वार्थको
बासना लिई चुसिरहेछन्
देश हाक्नेहरु,
घुसलाई जुस मानि चुसिरहेछन्
देश हाक्नेहरु, सत्ता लिप्सामा
चुम्बक जस्तै टासिरहेछन् देश हाक्नेहरु
यस्तो बर्बर पिडाको भारी बोक्न नसक्दा
भक्कानिएछ मेरो देश
अश्रु धारा चुहाई रहेछ मेरो देश
      आशु पुछ्ने कोहि छ कि ??

लाखौं मुटुहरुको रक्ताकेसिकाको
प्रतेक थोपाका कणकणमा बहिरहने मेरो देश,
देश हाक्नेहरु एउटै मुठीमा
करेली हाली निमोठी रहेछन्
डुबाई  रहेछन्  स्वार्थको आहालमा
पखालिरहेछन् स्वार्थका तरंगहरु

   हे देश भक्तहरु देश चुसाहाको
  पन्जाबाट खोस्ने आँट छ कि ??


 संसार जित्ने आँट बोकेका हामी नेपाली,
देश डुब्नै आट्यो लौन बचाइदेउ!
आऊ बस्ति बस्ति बाट उठ देश लुट्ने माथि!
रोहिरहेको देश लाई साथ दिन उठ !
यो देशको आशुँ पुछ्न उठ !
देश,चुसाहाको पन्जाबाट खोस्न उठ!
देश लुछ्ने चिलहरु बाट बचाउन उठ ! 
देश दुख्दा तिमीलाई दुख्छ भने उठ!
यो देश को आशु पुछ्न उठ!
तब मात्र यो देशले पुछ्नेछ तिम्रो आशुँ.....
तिम्रो हाँसोमा हाँस्नेछ,तिम्रो पिडामा मलम लगाउने छ...
अनि बन्नेछ तिम्रो देश अनि तिमि!!!!!!

                   ©प्रबिण भण्डारी
                     २०६९/०४/१६


जब छुन्छु उस्लाई


जब छुन्छु उस्लाई मैले रिसाउदै पर सर्छे
झनै नजिक हुन खोज्छु तेसै तेसै आखाँ तर्छे

लोलाएका मेरा नयन उतैतिर बग्छन् सधै
माया गर्न खोज्छु सधै बाघले झम्ट्या जस्तै गर्छे

म पनि के कम ऊ भन्दा तेसै तेसै ठुस्स पर्छु    
हिस्सी पर्या काली मोरी एकै छिनमा माया भर्छे

देखाउ दिने माया उस्ले तर गर्छे मुटुदेखी 
भगवान कसम्  धोका दिए भने ऊ सिधै मर्छे

जब छुन्छु उस्लाई मैले रिसाउदै पर सर्छे
झनै नजिक हुन खोज्छु तेसै तेसै आखाँ तर्छे
प्रविण भण्डारी 

अन्जली

त्यो हिस्सी परेको अनुहारको
के बयान गरुअन्जली
हिमाल जस्तो चम्किलो त्यो मुहार
एकैचोटी देख्दा नि मुटुको
बेग समालिएको जस्तो आभास हुन्छ,...
अन्जलीके तिमीलाई पनि
मेरो मुटुको बेग थमाउने आट कि ?


झन तिम्रा ति मिर्गनयनी गाजलु
आखाँको के मा बयान गर्न सक्थे
एकपल पनि तिम्ले हेर्दा तिम्रो
आखाको प्रेमको बाणले हिर्काउदा लाजले
तिमीलाई हेर्न नसक्ने हुन्छु ....
अन्जलीके तिमीलाई पनि
मेरा नयनले हिर्काउन सक्लान् ?

तिम्रो त्यो बारुलि कम्मर भाच्दै हिड्ने
हिडाईमा पनि क्या जादु नै के
तिमीले टेकेका  पाइलाका डामहरु
मलाई प्यारो लाग्ने
अन्जलीके तिमीलाई नि प्यारो लाग्लान्
मेरो पाईला का डामहरु.......


यति हुदाँ पनि तिम्रो त्यो कोकिल आवाजको
तरङ्ग संग रमाउने इच्छा पुरा गर्न सकिनखै
तिम्ले विश्वास गरिनौ,
मैले विश्वास दिन सकिन
मैले तिमीसंग नजिकिने दुस्सास गर्न पुगे!
तर पनि तिम्रो सम्झनाले पोलिरहन्छ,मुटु बोलिरहन्छ
मात्रै तिम्रो सम्झनामा ...
अन्जली के तिमीलाई पनि
मेरो आवाजमा रम्ने इच्छा पलाउला   !!!

                      ©प्रबिण भण्डारी







तिमी सगैं जिउने कसम्


तिमी सगैं जिउने कसम् तेसै आज टुटिगयो
जोडिएको दुई मुटु चक्नाचूर भै फुटिगयो

कसम थियो सँगै जिउने हजारजुनिसम्म
अनायासमै हाम्रो माया दैबलेनै लुटि गयो

थियो नमुना हाम्रो प्रेम अरुको माझमा सधै
मुनामदन जस्तो माया तेसै आज टुटिगयो

तिमी सगैं जिउने कसम् तेसै आज टुटिगयो
जोडिएको दुई मुटु चक्नाचूर भै फुटिगयो
               ©प्रबिण भण्डारी
                   २०६९/०१/२३


क्रान्ति गरौ अब


क्रान्ति गरौ अब हामी सिमाना मिच्ने माथि
मौन् नभौ नेपाल आमाको मुटु थिच्ने माथि

कालापानी,सुस्ताहरु रोहेकाछन् साथ नपाएर 
हे राष्ट्रप्रेमी अघि बढ हाम्रो शिर किच्ने माथि 

बाच्न सक्नुपर्छ हामी आफ्नै साथ जुटाएर
जुटौ अब मुहार फेर्न  देश  पिस्ने  माथि

कयौ बने सहिदहरु नेपाल राष्ट्र  जोगाउन 
संघर्षमा उत्रौ अब  देश   खिच्ने   माथि

सार्बभौम,स्वाधीनता जोगाई राख्न  सधैभरी
उत्रौ अब बस्तीबस्ती बाट देश घिच्ने माथि

क्रान्ति गरौ अब हामी सिमाना मिच्ने माथि
मौन नभौ नेपाल आमाको मुटु थिच्ने माथि
               ©प्रबिण भण्डारी
                     २०६८/०८/०७


   


टुक्राटुक्रा मुटु


एउटै मुटु थियो आजसम्म टुक्राटुक्रा परिगयो 
निस्ठुरीले झ्याम्मै डुबाइ एक्लै खोला तरी गयो `
..........................................................
.........................................................
एक्लै जिउने प्रयासमा छु निष्ठुरीलाई बिर्सिएर 
मुटु भित्र छुरा रोपी चोटैचोटले भरि गयो 
.........................................................
..........................................................
एउटै मुटु थियो आजसम्म टुक्राटुक्रा परिगयो 
निस्ठुरीले झ्याम्मै डुबाइ एक्लै खोला तरी गयो 


तिम्रो ओठको लाली मेरो निधारमा पर्दा,  झस्केको   याद आउछ
सिमसिमे पानीमा एउटै छातामुनी,तिमीलाई कस्केको याद आउछ

गयौ कहिले सुन्दरीजल,कहिले साँगा भन्ज्यांग भेट्न शिवजीलाई  
तिम्रो केसको केस्रा चलाउदा ,तिमि चस्केको याद आउछ

गर्थेउ बसको यात्रा,अति हुन्थ्यो सामीप्यता तिमीसंग हुदाखेरी
मदहोस् भै औला जुध्दाखेरि, तिमि मस्केको याद आउछ

पत्तै हुन्थेन गाको कयौँ घण्टा, तिम्रो साथ पाउदाखेरी   
छुट्ने बेला आखाबाट पिलपिल माया,पस्केको याद आउछ 

तिम्रो ओठको लाली मेरो निधारमा पर्दा, झस्केको   याद आउछ
सिमसिमे पानीमा एउटै छातामुनी,तिमीलाई कस्केको याद आउछ
                             ©प्रबिण भण्डारी

बनकालिको प्रेम



बनकालिको  ओल्लई छेउमा मलाई कुरी बस्नु काली
आहिलै किन निमोठिन्छौ तेही आएसी डस्नु काली

आमासंग भनेउ होला जान्छु दर्शन गर्न   पशुपति
शिवजिलाई सम्झदै दुई हातको बरियोले कस्नु काली  

ढुक्क हुनु  केहि हुदैन   आखिर प्रेमनै येही हो
मुटुभित्र माया हुन्छ उतैतिर  खस्नु काली

पशुपतिको यात्रा सिद्राको ब्यापार भन्ने सहि रैछ
पाप नलागोस हे भगवान्  जानेबेला मन्दिर पस्नु काली

बनकालिको  ओल्लई   छेउमा कुरी बस्नु काली !
आहिलै किन निमोठिन्छौ तेही आएसी डस्नु काली
शिवजिलाई सम्झदै दुई हातको बरियोले कस्नु काली !!
                                          ©प्रबिण भण्डारी
                                          २०६८/०७/२२

छोडदिन तिमीलाई


छोडदिन तिमीलाई  सानु मेरै भर परे हुन्छ
बिहेको के चिन्ता,आजै सानु  मेरै घर सरे हुन्छ!

कति अश्रु धारा झार्छौ हरपल साथ दिदापनि
पुरै संसार बिर्स  सानु, मेरै  वरपर   झरे हुन्छ!

नतर्स बिछोड देखि यो ज्यान्  तिमीलाई सुम्पिसके
नयाँ  जिवन सोच  सानु, मेरै सपना भरे हुन्छ!

धोका पाउदा मुटु रेटिन्छ गर्दिन कहिले तेस्तो
नभए संगै जिउने इच्छा सानु, आत्महत्या गरे हुन्छ!
                           २०६८/०७/१७
                          प्रबिण भण्डारी

                           

बलात्कृत शान्ति



हामी शान्ति  
खोजिरहेका छौ  
शान्ति 
हाम्रा नेताहरूबाट 
सामुहिक बलात्कृत]
भइरहेकी छन्
तेसैले हे राष्ट्रप्रेमी
यी बलात्कारिलाई
तेसै छोड्नु हुन्न
यी  निर्दोष शान्तिलाई
यिनीहरुको
पन्जाबाट खोस्नुपर्छ
आऊ देसभक्त आऊ 
शान्तिलाई बचाउनुपर्छ
शान्ति रोइरहेकी छन्
नयाँ बुद्दहरु खोजिरहेकी छन्!!!!
                   प्रबिण भण्डारी

चोरिएको मुटु



एउटीले मुटु चोरी बलियोरी बान्दा बान्दै
मनको धागो लगिछाडी बेस्सरी तान्दातान्दै

मध्होसित नयनहरु सधै सधै जुध्न पुग्छन्
उसलाई देख्दा मेरा पिडा भित्र भित्रै तेसै लुग्छ्न्

हिस्सी पर्या अनुहार डिम्पल पर्ने उसका गाला
लाग्छ मलाई आजभोली लगाइदिउकि मनको ताला 

मुटुभरी बग्छे मोरी मेरो साथ एकछिन हुदाँ
आधी आए जस्तो हुन्छ उसले मलाई कतै छुँदा  

हास्न पाउँ उ हास्दा ,रुन पाउँ ऊ रुँदा
बिरानो लाग्छ मलाई एकै पल नी ऊ नहुँदा 
                                          ©प्रविण भण्डारी
  २०६८/१२/२०




तिमी र मेरो प्रेम



अधेरी रात सगै मौलाईरहेछ तिम्रो सपना,
सिंगारिएछ मेरो मुटु तिम्रो कन्चन
चेहेराको तस्बिरको खातहरूले,
जहाँ हुन्छु जता हुन्छु हरपल हरक्षण
तिम्रो त्यो कोकिल आवाजको तरंगले
प्रकासको गति जतिकै ठक्कर दिइरहेछ....
हे प्यारी तिमीलाई नि येस्तै हुन्छ कि ??

कोल्टे फर्कन्छु तिम्रो यादले फेरी
झस्काएर  फेरी हराउछु तिमीसंगै
बिताएका आतितका पलहरु सँगै
शरीरमा रक्तसंचार को गति बढिरहेको छ,
प्रत्येक थोपा रगतले तिम्रो तस्बिर बोकी
हरेक अंग अंगमा रन्थनिदै बहिरहेछ
तिमीलाई नै बोकी...
हे प्यारी तिमीलाई नि येस्तै हुन्छ कि ??

तिम्रो स्पर्शको यादले झस्काइरहेछ,
अनि समालिन खोज्छु फेरी हराउछु
तिम्रै संसारमा...
हे प्यारी तिमीलाई नि येस्तै हुन्छ कि ??

स्वार्थी यो दुनियाँमा प्रेमको
नयाँ इतिहास कोर्ने संघारमा छु 
तिम्रै नाममा सुनौला अक्षरहरुले
हे प्यारी तिमीलाई नि येस्तै हुन्छ कि ??
                         प्रबिण भण्डारी

“”अपरिभाषित प्रेम”””



क्षितिजबाटै बिबस्थाको अदृश्य यादले झक्झक्याउदा पनि,
मुटु भित्र प्रेमको स्निब्ध स्पर्शले चुम्बन गरे जस्तो,
उजाडिएको मरुभूमिजस्तो खोक्रो यो दिलमा ,
प्रेम सुन्दरीले यादको तिखो छुरी रोप्दा
यौबनमा भुत्भुतिएर निस्सासिएको नवजोडी जस्तो,
के यो माया हो???
सधै बादलले आकास छोपेजस्तो
बर्षा गराउलाकि भन्ने मडारिएर चट्यांगरिएको गगन जस्तो,
अनि ट्रान्सफरमर पड्किएर ऊतेजित करेन्टको बहावले रन्थनिए जस्तो,
पुस माघको जाडोमा बर्सासंगै वोत नपाएको भुसुवा कुकुरजस्तो
के यो माया हो ??
घरि ओठमा लुकाउ जस्तो ,
घरि सपनामा सजाउजस्तो,
घरि उन्मादमा योवनले लठेप्रिएको प्यासी प्याला जस्तो,
के यो माया हो ??
तिमीले केलाई माया भन्छौँ ?
पृथिवीको उत्पत्तिदेखि यो प्रविधिको युगसम्म पूर्ण अपरिभाषितप्रेमको अर्थ के तिमि दिन सक्छौ??
यही हो माया यही हो प्रेम...............                                  प्रबिण भण्डारी                                  थापाठाना-९ खनार
                      हाल काठमाडौं